بررسی ارتباط سطح سرمی منیزیم بیماران مولتیپل تروما در بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران

چکیده مقدمه:  کمبود برخی میکروالمنت ها در بیماران مولتیپل تروما که در بخش مراقبت های ویژه بستری هستند، بسیار با اهمیت است و می تواند منجر به بروز اختلالات شدید و افرایش ناخوشی و مرگ و میر در این بیماران گردد. منیزیم، از جمله کاتیون هایی است که نقش اساسی در فعل و انفعالات سلولی و بسیاری از اعمال حیاتی بدن دارد، اما مطالعات اندکی در مورد ارتباط آن با عوامل التهابی و تأثیر آن ها بر مرگ و میر بیماران مولتیپل تروما انجام گرفته است. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط سطح سرمی منیزیم بیماران مولتیپل تروما در بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران انجام شد. روش ها: طی یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، 80 بیمار مولتیپل تروما که در سال 1394 در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بستری بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند و ارتباط سطح سرمی منیزیم آنان با عوامل التهابی و مرگ و میر بیماران سنجیده شد. یافته ها: میانگین سطح سرمی منیزیم بیماران مورد مطالعه، 33/0 ± 69/1 میلی گرم در دسی لیتر (دامنه ی 66/2-2/1 میلی گرم در دسی لیتر) بود و 46 نفر (5/57 درصد) دارای سطح منیزیم پایین و 34 نفر (5/42 درصد) دارای سطح منیزیم طبیعی بودند. بر حسب آزمون همبستگی pearson، بیماران هیپومنیزیمی، مدت زمان تهویه ی مکانیکی بیشتر، سطح اینترلوکین 1 پایین تر و سطح سدیم و پتاسیم بالاتری داشتند. نتیجه گیری: سطح سرمی منیزیم با سطح سرمی اینترلوکین 1، سدیم، بیلی روبین، پلاکت و مدت زمان ونتیلاسیون ارتباط معنی داری داشت، اما با مرگ و میر بیماران مولتیپل تروما ارتباط معنی داری نداشت.